nie stabilna emocjonalnie

Emocje nie opadły łzy dalej płyną

W środku coś krzyczy 

A ja jako matka zawsze stanę po stronie dziecka

Jestem matką kwoka jestem tego świadoma

Ale jako matka zawsze będę po stronie syna 

Będzie mógł mi się zawsze wyżalić 

Powiedzieć wszystko

I jako matka  muszę czasem znosić jego fochy 

To i tak kocham go ponad wszystko

I żadne słowa żadne mówienie bo matki wychowują później takich mami synków (słowa kobiety co nie ma dzieci)

Nie zmniejszy mojej miłości do niego 

Może nie wszystko umiałam go nauczyć 

Ale przecież nie każdy musi być wylewny i zaprzyjaźniać się z każdym

Mój syn jest nie ufny mało mówny długo mu zajmuje zaufanie innym.

Nie zajmuje się plotkami i donoszeniem

I gdy przychodzi na popołudnie do pracy i słyszy że następnego dnia ma przejść na rano do obcych ludzi

 Bo tak zwalniali że teraz jeden zachorował i na zmianie nie ma człowieka i 3 stanowiska stoja 

Nie wyspał się bo o 22 skończył a musiał na 6 być z powrotem to się złościł choć nic nie mówi 

I ja go rozumiem a kierownictwo oczekuje że będzie szczęśliwy i zadowolony

Że już w pierwszy dzień będzie z ludźmi rozmawiał wieszak się na szyji i czuł się jak u siebie

Postawili na stanowisko gdzie ostatni raz na swojej zmianie był w lipcu

Pozmieniały się wytyczne nazwy mebli 

Więc i dłużej mu schodzi lagowanie

Ale robi swoje i nie kłóci się nie awanturuje

Przychodzi do domu żali się że czuje się obco na tej zmianie. 

Wspieram go że się przyzwyczai żeby dał sobie czas 

Że jak tamten wróci z L4 może wrócić do swoich

Nie jestem pewna czy syn długo tam zostanie

Jeśli potrwa to dłużej nie zdziwię się jak się zwolni 

I dziś z ręką na sercu mogę powiedzieć że nie będę się złościła

Mimo że u nas w mieście ciężko z pracą.

I gdy dziś od syna kierowniczki usłyszałam tekst

"To on ma się dowiadywać czy w sobotę odrabiają dzień który zakład dał kiedyś wolny. Że kierownictwo wspomniało w październiku że w listopadzie zacznie się odrabianie (ale bez żadnej daty) to teraz oni mają się dowiadywać bo nikt nie będą nikogo informować osobiście (ale zebrania też brak by poinformować) ani wieszać kartki informacyjnej(choć kiedyś zawsze była karta z info że sobota pracująca)

Więc wybaczcie może ja nie znam się ale czy to nie obowiązek kierownictwa by poinformować o tym załogę 

To co teraz czasy że kierowników trzeba całować po rękach i o wszystko dopytywać co góra ustaliła

Dobijcie mnie bo ja się już zgubiłam w tym wszystkim i chyba nie rozumiem czasów i życia 

Kłamałam...a może oszukiwałam...

Nie pogodziłam się z diagnozą

Nie umiem zrozumieć

Pytam czemu ja...

I nie mam odpowiedzi...

Mam żal gdzieś w środku bunt

Bo ja nie chcę być taka byle jaka

W tej złości niszczę siebie

Niewiele śpię ciągle coś gdzieś dla kogoś

Zapominam o sobie...

Nieee ja nie chcę o sobie pamiętać

Bo nie warto nad czymś takim jak ja

Widzę jak się staczamy 

Rozpadam sie

Tylko patrzeć jak upadne na oba kolana i będę krzyczeć na całe  gardło

A może nie warto i tak nikt nie usłyszy....