Luty

Jak to możliwe że tak się zgubiłam

Jak to możliwe że ta znajomość tyle mnie kosztuje

Czemu jest mi tak ciężko na duszy 

Czemu płyną łzy

Cisza boli a może też i uleczy

Wiem że kolejna pigułka niczego nie zmieni

Muszę to przeczekać 

Muszę to przetrawić 

Kiedyś będzie lepiej

Bo przecież nic nie może wiecznie trwać 

Najchętniej schowała bym się gdzieś 

wzięła kolejna tabletkę 

przespała większość dnia

ale wiem że to nie wyjście

jestem tego świadoma

dlatego staram się funkcjonować normalnie

rano wstaje zakładam uśmiech i trwam

wieczorem łzy zmywają makijaż

zwinięta w kulkę szukam ukojenia w śnie