czas

  

 

nie czułam tych świąt nie w tym roku
nie czułam ich  do dnia dzisiejszego  
dziś znalazłam chwile dla siebie         

zaczęłam  pisać jajka jak co roku       
wyjęłam swój sprzęt nic wielkiego     

patyczek z gwoździkiem na końcu     
i pszczeli wosk kilka barwników         i to pisanie mnie wyciszyło
sprawiło że poczułam że święta tuż tuż
znalazłam tez czas by zajść do kościoła na dłuższą chwile
by tam upaść na kolana przed tym co z miłości dał się ukrzyżować
tam przed ciemnicą znalazłam cisze ukojenie
zmarzłam przyznaje ale poczułam to dopiero po wyjściu z kościoła
tam inaczej płynie czas tam nie liczy się nic tylko On


życzę każdemu z Was by znalazł chwile dla Jezusa w cierniowej koronie
by w Zmartwychwstałym Jezusie znalazł nadzieje i siłę na resztę dni


WESOŁEGO ALLELUJA !!!



na foto  kilka z moich pisanek

wtorek

kubek gorącej herbaty
na uszach słuchawki
i nadzieja w sercu
bo co mi zostało
dzieje się za dużo
jestem zmęczona....
 nie dospana....
w ciągu tygodnia  tyle wrażeń
szwagier operacja na kręgosłup
bo już przestał chodzić
dzięki Bogu  jest już lepiej  wszystko do przodu
za to mąż wrócił  z poligonu z niewładna lewa ręką
no i się zaczęły lekarze i nerwówka
no ale trafił się  rodzinny konkretny lekarz
 szybka reakcja sam zadzwonił do specjalisty
na drugi dzień neurolog
tu tez konkret od razu zastrzyki rehabilitacja
no i miesiąc zwolnienia
no na rehabilitacji było trochę biurokracji
jeszcze trzeba było rodzinnego  odwiedzić
ale już pierwszy zabieg za nim
rokowania są dobre

jedyny czas mój tylko mój
to późny wieczór wyciszony telefon
laptop na kolanach
słuchawki na uszach
kubek gorącej herbaty 
i rozmowa z kimś tam po drugiej stronie ekranu
potrzebuje takich wieczornych chwil tylko dla siebie
inaczej bym zwariowała



na zdjęciu niebo z okna 
słońce potrafi zachwycić

środa

jak wygląda przyjaźń

jaki ma kolor

jak się zaczyna ta więź

czy od zwykłej rozmowy

zarwanej  kolejna noc na rozmowie

zwykłej prostej takiej ludzkiej

dzieli nas ekran  setki kilometrów

a co łączy….

czy z tego ziarnka  będzie plon

czy  narodzi się przyjaźń szczera do bólu

a zarazem troskliwa i delikatna

ja akceptuje ciebie  w całości

ale czy Ty zaakceptujesz mnie

czy czas będzie płyną na nasza korzyść

jest dużo pytań jeszcze więcej  wątpliwości

ale świadomie i z pełna odpowiedzialnością

chcę  spróbować bo wierze że warto

czas

zimny wiatr zawiał w twarz

przeszedł dreszcz  skuliłam się

z nadzieja że  już nie poczuje go

myliłam się…

kolejny powiew  sprawiał  że chłód potęguje

ale trzeba  iść  nie można stanąć

 ze spuszczona głowa

idę….

jak długo  będę szła…

jak długo rade dam

ile chłodnych i mroźnych powiewów przyjmie ma twarz

ile zanim pojawia się łzy

jak długo….

brak odpowiedzi

czas tylko on mi został….

sobota

marzenie ludzi zaczęło się

jak sen dziecka

sen pełen znaczeń ,życzeń i fantazji

sen pełen szczęścia

to marzenie zostało zniszczone

wmówiono ludziom że sny kłamią

i że na każdym szczęściu

musi być nalepka z podana ceną 

dziękuje że Jesteś

znamy się tylko wirtualnie

piszesz nie ufaj mi ….

a twoje słowa tak często mnie wzruszają

docierają w głąb mnie

dotykają uczuć  których nie pokazuje

wzbudzają nostalgie  i wyciskają łzy

czasem radości czasem smutku

a jednak zawsze cieszy mnie komentarz od ciebie

wirtualny znajomy a tak realne uczucia wzbudza

jesteś mi obcy ale zarazem bliski

jesteś  tylko w wirtualnym świecie

a czasem bliższy niż ludzie w realu 

 

dobrze ze Jesteś właśnie taki

że czasem krytykujesz jak trzeba

że czasem głaszczesz jak rozpadam się

że mimo wirtualności czasem pokazujesz mi jak realnie iść dalej

czasem się czuje czytając Twoje słowa tak malutka 

 zagubiona... wystraszona... nieporadna...

 Twoje słowa sprawiają że czuje się malutka jak robaczek

ale wiem ze mnie nie zdepczesz jesteś na to za dobry

 

wtorek

już dwa tygodnie tęsknoty

 i jakiegoś wewnętrznego rozdarcia

nie ma czasu poddać się dołowi i wielkiemu smutkowi

bo telefon jak durny ciągle dzwoni  cholernik

do tego syn się rozchorował

lekarza w poniedziałek zaliczony

mąż chory na poligonie do lekarza mieli go wieść

no myśli tysiące i bezradność bo nie mogę mu pomoc

wiem duży chłopak poradzi sobie ale smutno gdzieś tam w środku

jeszcze tydzień i przyjdzie ukojenie tęsknoty

mam nadzieje ze wtedy trochę psychicznie odpocznę

dziś dostałam kwiatka od syna i poranna kawę

telefon dziś tez uparciuch ciągle brzęczał ale pozytywnie

ach miłe to ze w ten jeden dzień  gdzieś  męska strona pamięta

pozwoliłam sobie dziś z kuzynka na kawkę i cicho

a co czasem można sobie pozwolić

jutro rocznica śmierci  ojca

hmmm szybko minęły te dwa lata

wiele się zmieniło przez ten czas

ale tak to już jest ze śmierć

zmienia życie tych żyjących już na zawsze