temten czas

ja niespokojny duch  ja ciągle pędząca
tam w tych murach  odpoczywam
w tych  grubych zimnych murach znajduje ukojeni e
znajduje cisze i czas dla siebie
nie są mi obce mury klasztorne przecież je znam od środka
ale tam w Miedniewicach znajduje mój mały świat
tam  jestem jakby bliżej Boga
wyciszam się znajduje chwile dla siebie
i pogaduchy z Jezusem jak kiedyś
tam nie biegnę tam rytm dnia  wyznacza modlitwa
lubię ten czas tam  i nawet nie przeszkadza mi krata w rozmównicy

przychodzę pokornie patrzę na Twe  ukrzyżowane oblicze
spuszczam głowę nastaje cisza…?
nie to ja milczę  po prostu milczę  a Ty czekasz
aż się uspokoję aż zbiorę myśli… aż się odważę…
przecież mnie znasz wiesz że idealna nie jestem
ale czekasz cierpliwie az  wreszcie  zacznę mówić
i przychodzi ta chwila  otwieram serce  wyłączam umysł
i zaczyna się rozmowa
taka nasza  prawda…?
pamiętam dobrze te godziny w kaplicy
pamiętam tego się nie zapomina
i budzi się we mnie dziecko  małe skruszone i bezradne
czuje łzy na policzku  czuje jak płyną po twarzy
ale taki jest ich żywot stworzyłeś je by dawały ukojenie
rozmowa z Toba mój Jezu jest  taka nasza  
pełna emocji ale i spokoju
zawsze  ocierasz moje łzy swoja przebita dłonią
napełniasz moje serce swoja miłością i spokojem
pomagasz wstać z kolan podnosisz mi głowę i mówisz
„ idź  dasz rade ja jestem obok”
dziękuje Ci  mój Jezu w Cierniowej Koronie że Jesteś mi tak bliski