bieg....

zimny wiatr smaga policzki

 w oku rodzi się łza

żyje szybko na mym policzku

umiera spokojnie ma mych ustach

dziś nie ma dłoni co ją uratuje

dziś nie ma ramienia co wesprze

chwiejnym…  niepewnym… krokiem idę do przodu

boje się upaść….

zbliżają się święta dużymi krokami

ludzie są bardziej nerwowi  

maja mniej cierpliwości

na próżno szukać spokoju na ludzkich twarzach

ale czy warto tak biec….

żyjemy szybko ciągle biegniemy i nasunęła mi się myśl ostatnio w pracy

gdy kolejny klient poprosił  by pokroić chleb

żyjemy tak szybko w takim biegu ze nie mamy nawet czasu  ukroić sobie sami kromki chleba

kupujemy gotowe pokrojone bo tak lepiej… wygodniej….   szybciej….

czy warto tak biec czy  to się opłaca….

za tydzień święta wyjątkowy czas  

ale czy znajdziemy chwile by stanąć przy  żłobku i pokłonić się Bożej Dziecinie