do przodu

miałam ciężki wczoraj dzień
miałam cholernie ciężki dzień
nie pamiętam kiedy ostatnio tak źle się czułam
i nie chodzi tu o fizyczność bo z migrena nauczyłam się żyć
ale o psychiczna stronę
nie pamiętam kiedy ostatnio byłam tak rozbita
i nie to ze to z znikąd się wzięło
po prostu  moje rodzeństwo i szczególnie matka
potrafią mnie tak zdołować sprawić ze czuje się nikim
ze chyba tylko jedyny bóg wie jak mi wtedy ciężko
mam 40 lat nie mam zamiaru się tłumaczyć matce i rodzeństwu
dlaczego nie jade na czwartą w tym roku msze św. przez matkę zamówioną
i na której jej nie będzie bo zimno a ja mam być
ona na żadnej mszy nie była
i nikt mnie nie pytał czy mnie stać na taksówkę
bo inaczej tam nie dostane się w sobotę
na trzech poprzednich byłam
teraz gdy powiedziałam nie to się zaczęło
że co ze mnie za córka a że co ja mam do roboty
przecież nie pracuje i takie tam oj nasłuchałam się
no i rozbiło mnie to emocjonalnie
a może to była bardziej kropla co przelała czarę
bo w tygodniu było jeszcze kilka mało fajnych sytuacji z ich strony
i wczoraj rozpadłam się jak dziecko
potrzebowałam chwili dla siebie ciszy i spokoju
poszłam do kościoła pomodliłam się  popłakałam
i tam nikt nie zadawał trudnych pytań
wczoraj jeszcze długo zbierałam mysli i emocje
dziś jest lepiej  podniosłam się  i ide dalej do przodu
nie mam wyrzutów ze nie byłam na mszy
bo ja nie raz się modle za ojców
i nie lubie takiej pokazówy jak robi moja matka
bo moja  pamięć jest w sercu i cichej modlitwie 




zaczął się tez przedświąteczny szał
zakupów i przygotowań
nie zapomnijmy o naszym sercu
przygotujmy je na nardziny Jezusa