nieborak

otrząsam się z pierwszego szoku
już wczoraj od rana na telefonie
bo może się uda gdzieś prędzej dostać
bo może się przyspieszy wizytę
niestety  nie da się  bo raz święta
bo dwa fizjologii mojej nie pogonie
wiec czekanie czekanie
no i jak każdy wertowanie netu i informacji
ale że ja z tych co jak nie usłyszą to nie wierzą
więc wczoraj telefon do przechodni do mego doktora Gi
że mam pytania i czy przyjmie
a mój doktor Gi naprawdę fajny facet
i przyjął mnie dziś z samego rańca
mimo braku miejsc
mimo ze był po nocnym dyżurze
odpowiedział na wszystkie moje pytania
i gdy zapytałam czy jak 20 będę miała kolejne badania
czy mnie przyjmie prywatnie przed świętami
bo ja na zawał zejdę żyjąc w święta w niepewności leczenia
to powiedział "żadne prywatnie na koniec dnia przyjmę panią na fundusz"
było to zaskoczeniem dla mnie ale miłym
bo przecież mógł by zedrzeć ze mnie za prywatną wizytę
bo to ja się chcę dowiedzieć  już a nie czekać tydzień lub dwa na wizytę
ufam swojemu lekarzowi  nigdy mnie nie zawiódł
dziś zapytałam czy mogę kontynuować leczenie u niego
powiedział ze tak tylko niektóre badania takie jak teraz 20grudnia
będę musiała wykonać w odpowiedniej placówce bo NFZ ma wytyczne
ze na przykład tylko szpital wojewódzki lub tylko  placówka onkologiczna
ale po odebraniu wyników ja podejmuje jaki lekarz mnie prowadzi
wiec ja go dziś zapewniłam że ja chcę by on mnie dalej prowadził
może ktoś pomyśli ze powinnam szukać lekarza z napisem profesor z przodu
ale wybaczcie ufam mojemu  lekarzowi zna mnie 17 lat i wierze z mnie nie skrzywdzi
już mi radziła osoba konsultacje u innych lekarzy Gi w moim mieście
to nawet na myśl mi nie przyszło by iść do innego
bo tylko wizyty prywatne by wchodziły w grę(choć na to mnie stać)
i tylko usłyszała bym to samo skoro na wyniku pisze komórki rakowe
nie powiedzą mi nic nowego  i tak jak mój lekarz będą kierować  na badania
i tez do placówek które mogą to wykonać bo NFZ ma wytyczne
wiec ja już postanowiłam tylko mój Gi jak on pokieruje gdzie indziej pójdę
a tak poza tym to uczę się żyć z nieborakiem jak nazwałam mego raka
nie ja pierwsza nie ja ostatnia a rak to nie wyrok


przyznaje się czytając Wasze komentarze jeszcze wczoraj płakałam strasznie
dziś jestem szczęśliwa ze mam takie od Was wsparcie DZIĘKUJE
bo czasem tak niewiele trzeba by otrzeć łzy i wziąć się w garść
a ja dziś już nie płacze tylko oswajam nieboraka
by muc ze spokojem powiedzieć mamie i rodzeństwu
bo kiedyś trzeba będzie i wiem ze nigdy nie będzie dobry czas